Imagin o Lou ♥

Zapukałaś do drzwi mieszkania Nialla, który od razu Ci je otworzył z wielkim uśmiechem. Dzisiaj to jednak nie był Twój szczęśliwy dzień. Straciłaś pracę, którą tak bardzo kochałaś nie byłaś nawet pewna jak opłacisz czynsz za następny miesiąc. W salonie znajdowali się już wszyscy: Liam, Danielle, Harry, Perrie, Zayn, Louis oraz Twoja ukochana przyjaciółka, która od razu rzuciła się Tobie na szyję, aby chociaż trochę pocieszyć. Usiadłaś koło przyjaciół i od razu wypiłaś duży łyk piwa. Wszyscy byli zszokowani Twoim zachowaniem, ale w pewnym sensie rozumieli Cię, wiedzieli że Lou będzie umiał jakoś na to poradzić.  Postanowili zostawić Was samych, zaczęli przygotowywać kolację. Wasza rozmowa to był jeden wielki krzyk z kuchni do salonu.
- Niech mnie ktoś zaskoczy. Niech mi ktoś powie coś, co mnie kurwa zdziwi, bo zapomniałam jaki jest sens słowa ‘zaskakujące’. - zaśmiałaś się ironicznie. Byłaś już tak pijana, że na nic nie zwracałaś w tym momencie uwagi.
- Kocham Cię. - powiedział pewnie i spokojnie Lou leżący na kanapie wpatrzony cały czas w sufit. Nie drgnął, jedynie czekał na twoja reakcję. Udało mu się, zadziwił Cię tak jak o to prosiłaś. On w jednej chwili wstał i ruszył w stronę wyjścia.
- Lou! Poczekaj. - zawołałaś biegnąc za nim. On odwrócił się i obdarował Ciebie całusem w usta. Ponownie to zrobił! Zaskoczył Ciebie dwukrotnie raz za razem.
- Ja... ja nie wiem co mam powiedzieć. - zaczęłaś się jąkać i czerwienić widząc jak wszyscy znajomi gromadzą się koło was. On jedynie ironicznie parsknął śmieszkiem.
- Chciałaś żeby ktoś Cię zaskoczył więc proszę. - odpowiedział łapiąc jednocześnie za klamkę. Złapałaś rękaw jego bluzy i przytrzymałaś go. Przyjaciele widząc całą sytuację ponownie wycofali się do kuchni siedząc w niej po cichu.
- Poświęćmy jeden dzień, żeby mieć może całe życie. - powiedział nadal trzymając klamkę i mówiąc jakby do drzwi. - Wyjdźmy chociaż raz wreszcie nie jako zwykli przyjaciele. Chce tego [T.I]. Tak cholernie bardzo chciałbym czegoś więcej. - dokończył. A ty wtuliłaś się w jego plecy, a on momentalnie oparł z ulgą głowę o drzwi.
- Dobrze. Zgadzam się. - powiedziałaś uśmiechnięta i pocałowałaś jego kark.