Imagine Louis ♥♥

Jesteś w centrum handlowym na zakupach. Postanowiłaś wstąpić do sklepu muzycznego w celu zakupienia płyty ,,One Direction - Take Me Home Yearbook’’. Chodzisz między regałami szukając jej. Po dłuższej chwili znajdujesz właściwy regał. Podchodzisz bliżej i szukasz  wzrokiem… Znalazłaś, ale jest na samej górze regału. Próbujesz ją dosięgnąć lecz na marne, jesteś za niska. Po chwili próbujesz jeszcze raz, już miałaś iść poprosić o  ekspedientkę o pomoc, lecz wtedy pewien mężczyzna z kapturem na głowie sięga po płytę. Odwracasz się i widzisz chłopaka w czerwonych spodniach i bluzce w paski.

- Masz szczęście, ostatnia płyta. - powiedział i wręczył ci płytę.
- Cieszę się, dziękuję za pomoc. - odpowiedziałaś i się uśmiechnęłaś.
- Żaden problem, wręcz przyjemność. - rzekł brunet.
Podeszłaś do kasy, zapłaciłaś za płytę. Chłopak w paski zaprosił Cię na spacer do pobliskiego parku, zgodziłaś się.
- Lubisz One Direction? - zapytał brunet unosząc jedną brew gdy szliście parkiem.
- Tak, lubię ich. Mają mądre piosenki. Jestem Directioner. – dopowiedziałaś.
- Aha… dobrze wiedzieć. - odparł i posłał Ci ciepły uśmiech.
- Wiesz, jesteś bardzo podobny do jednego z wokalistów 1D. - powiedziałaś do bruneta.
- Serio? Do którego? - zapytał lekko drżącym głosem.
- Oczywiście że do Louisa Tomlinsona. - odpowiedziałaś promiennie.
- Yyhymm, ciekawe. A co jeśli to ja jestem Louis Tomlinson from One Direction? - zapytał.
- Nic, byłabym w szoku. Na pewno bym nie piszczała ani nic z tych rzeczy. Ale to jest nie możliwe żebym go spotkała. – odparłaś.
- Dlaczego? Wszystko jest możliwe, jeśli się wierzy i nie traci nadziei. - powiedział pasiasty.
- Dlatego, że on ma pewnie lepsze zajęcie niż zwiedzanie miasta. Pewnie spotyka się z przyjaciółmi . W końcu mają dziś wolne. - odpowiedziałaś.
- Słuszna uwaga. Przecież jedno nie wyklucza drugiego. - odparł. Zgodziłaś się. Rozmawialiście i  śmialiście się. Chłopak cały czas miał kaptur na głowie i okulary przeciwsłoneczne ,ale nie przeszkadzało ci to. Pasiasty zaproponował abyście usiedli pod dużym drzewem, nie miałaś nic przeciwko . Usiedliście pod drzewem, wyjęłaś z torby Yearbook’a i oglądaliście go rozmawiając przy tym oraz się śmiejąc.
- Świetnie się z tobą rozmawia, ale wciąż nie znam twojego imienia. Jak masz na imię? - powiedział.
- Słuszna uwaga. Jestem [T.I]. - odpowiedziałaś.
- Ładnie. Niech zgadnę, nie jesteś stąd . Obstawiam, że z Polski. - rzekł i się uśmiechnął.
- Dokładnie. Skąd wiedziałeś? - zapytałaś zdziwiona.
- Domyśliłem się po akcencie, a kraj to strzelałem. Jak widać udało się. - odpowiedział i się uśmiechnął co ty odwzajemniłaś to.
Chłopak widząc, że jesteście sami w parku spojrzał na Ciebie, wziął głęboki wdech po czym zdjął kaptur i okulary. Nie mogłaś  uwierzyć w to co zobaczyłaś. Przed tobą był Louis Tomlinson z One Direction.
- Proszę Cię, tylko nie piszcz. - powiedział lekko głosem.
- Spokojnie nie mam zamiaru piszczeć. Już wcześniej coś przeczuwałam . - odpowiedziałaś.
- To dobrze, cieszę się, inne dziewczyny by już piszczały i Bóg wie co jeszcze. - rzekł.
- Rozumiem. Ja tak nie jestem. - odparłaś. Oglądaliście dalej książkę.
- Miło się z tobą rozmawia , ale muszę już wracać do domu. Robi się już późno. - powiedziałaś i chowając do torby yearbooka, którego skończyliście oglądać.
- Rozumiem. - rzekł Lou.
Na pożegnanie pasiasty Cię przytulił.
Gdy wróciłaś do domu, wyjęłaś z torby yearbooka. Następnie otworzyłaś go aby wyciągnąć płytę w celu przesłuchania jej. W środku gdzie znajdowała się płyta była krateczka. Wzięłaś ją do ręki i przeczytałaś. W środku pisało ,,Miło było Cię poznać. Myślę, że spodoba ci się yearbook oraz piosenki, które się na niej znajdują. Pewnie już je słyszałaś… Mam nadzieje ze jeszcze się spotkamy. Odezwij się. Louis’’ , pod spodem był numer. Byłaś w szoku. Po chwili ochłonęłaś, włączyłaś płytę, następnie chwyciłaś za telefon i zadzwoniłaś do Lou. Chłopak ucieszył się z twojego telefonu. Po dłuższej chwili rozmowy zaprosił Cię na kolację. Zgodziłaś się. Ustaliliście, że on przyjedzie po Ciebie o 20. Podałaś mu adres, po czym się rozłączył. Punktualnie o ustalonej godzinie  pasiasty był pod twoim domem. Udaliście się do restauracji. Było wspaniale. Dziś mija pół roku od waszego pierwszego spotkania, zdążyłaś poznać resztę zespołu. Ty i Louis świetnie się dogadujecie. Podczas jednego z ich koncertów na który Cię zabrał zadedykował ci piosenkę ,,Little Things’’. Z wrażenia popłynął Ci łzy za kulisami. Kamera był skierowana na Lou. Louis widząc twoje łzy podszedł do ciebie i otarł Ci łzę która spływała po lewym policzku. Spojrzał ci w oczy
- Nie płacz. Kocham Cię. - powiedział i Cię pocałował. Odwzajemniłaś pocałunek. Zapadła cisza. To było coś magicznego. Po chwili oderwał się od ciebie uśmiechnął się i wrócił na scenę i koncert trwał dalej. 

Gdyby ktoś chciał dedykację, proszę o kontakt, a dogadamy się.

TT; darcy97poland